TOPKAPI PALACE MUSEUMتوپکاپی، کاخ امپراتوری عثمانی

کاخ و حرم توپکاپی (Topkapı Sarayı) احتمالاً داستان‌های رنگارنگ‌تری نسبت به بیشتر موزه‌های جهان دارند. سلاطین میهن پرست، درباریان جاه طلب، کنیزهای زیبا و خواجه های مکار، بین قرن های 15 و 19، زمانی که دربار امپراتوری عثمانی بود، در اینجا زندگی و کار می کردند. بازدید از غرفه‌های مجلل کاخ، خزانه‌داری مملو از جواهرات و حرمسرا گسترده، نگاهی جذاب به زندگی آن‌ها می‌دهد. این کاخ دارای سالن های نمایشگاهی، بخش خزانه داری و حرمسرا است.

کاخ توپکاپی که در بالای قابل مشاهده ترین تپه استانبول قرار دارد، نماد این شهر است. مجلل، منحط و غرق در تاریخ، به بازدیدکنندگان در تور استانبول این فرصت را می دهد تا با سلاطین امپراتوری عثمانی بیشتر آشنا شوند.

این بنا در سال 1461 توسط محمت فاتح ساخته شد و هم خانه نمادین و هم خانه سیاسی امپراتوری عثمانی باقی ماند تا اینکه سلطان عبدالمجید اول در سال 1853 گروه امپراتوری را به کاخ دولما باغچه منتقل کرد. .

محمت فاتح اولین مرحله از کاخ را اندکی پس از فتح در سال 1453 ساخت و تا زمان مرگش در سال 1481 در اینجا زندگی کرد. سلاطین بعدی تا قرن نوزدهم در این محیط زندگی کردند، تا زمانی که به کاخ های خودنمایی به سبک اروپایی که در سواحل بسفر ساخته بودند، نقل مکان کردند. . قبل از اینکه وارد دروازه امپراتوری کاخ (Bab-ı Hümayun) شوید، نگاهی به ساختار پرآذین میدان سنگفرش شده بیرون بیاندازید. این فواره سلطان احمد سوم به سبک روکوکو است که در سال 1728 توسط سلطانی که به لاله ها علاقه زیادی داشت، ساخته شد. دفتر اصلی بلیط در بارگاه اول، درست قبل از دروازه به بارگاه دوم است.

بارگاه اول

از دروازه امپراتوری به داخل بارگاه اول که به عنوان بارگاه جانیچرها یا رژه معروف است، عبور کنید. در اولین ساختمان سمت چپ شما Konyali Lokantası (رستوران) قرار دارد و بنای بعدی موزه Hagia Irene یک کلیسای بیزانسی Hagia Eirene است که بیشتر با نام Aya İrini شناخته می شود. ساختمان سوم، ضرابخانه امپراتوری سابق (دارفان عمیره، ساخته شده در سال 1727) است.

بارگاه دوم

دروازه میانی (اورتاکاپی یا باب سلم) به دربار دوم کاخ منتهی می شد که برای اداره امپراتوری استفاده می شد. در زمان عثمانی تنها سلطان و سلطان معتبر (مادر سلطان) سوار بر اسب از دروازه میانه عبور می کردند. همه، از جمله وزیر اعظم، باید از اسب پیاده می شدند.

بارگاه دوم دارای فضای پارک مانند زیبایی است. برخلاف کاخ‌های اروپایی معمولی که دارای یک ساختمان بزرگ با باغ‌های دورافتاده هستند، توپکاپی مجموعه‌ای از آلاچیق‌ها، آشپزخانه‌ها، سربازخانه‌ها، اتاق‌های تماشاگران، کیوسک‌ها و اتاق‌های خواب است که در اطراف یک محوطه مرکزی ساخته شده‌اند. آشپزخانه های کاخ بزرگ در سمت راست (شرق) که وارد می شوید دارای یک حلواخانه (آشپزخانه شیرینی پزی) اختصاصی است. آنها بخش کوچکی از مجموعه عظیم چینی سلادون و چینی توپکاپی را در اختیار دارند که توسط سلاطین به دلیل زیبایی آن ارزشمند بوده و همچنین به دلیل اینکه در صورت لمس غذای مسموم تغییر رنگ می دهد، مشهور است.

در سمت چپ (غرب) صحن دوم، اتاق پرآذین شورای امپراتوری (Dîvân-ı Hümâyûn) قرار دارد. شورا در اینجا برای بحث در مورد مسائل ایالتی تشکیل جلسه میداد و سلطان گاهی اوقات از مشبک طلا در بالای دیوار استراق سمع می کرد. اتاق سمت راست، ساعت‌های مجموعه کاخ را به نمایش می‌گذارد.

در شمال اتاق شورای امپراتوری، خزانه بیرونی قرار دارد که در آن مجموعه ای چشمگیر از سلاح ها و زره های عثمانی و اروپایی به نمایش گذاشته شده است.

حرمسرای توپکاپی

ورودی حرم در زیر برج عدالت در ضلع غربی صحن دوم است. اگر تصمیم به بازدید دارید – و ما به شدت توصیه می کنیم که انجام دهید – باید یک بلیط اختصاصی بخرید. مسیر بازدیدکنندگان حرم، زمانی که اتاق‌ها برای بازسازی یا تثبیت بسته می‌شوند تغییر می‌کند، بنابراین برخی از مناطق ذکر شده در اینجا ممکن است در طول بازدید شما باز نباشند.

سلاطین از 300 صیغه در حرم حمایت می کردند، اگرچه تعداد آنها معمولاً کمتر از این بود. به محض ورود به حرمسرا، دختران به آموزش اسلام و فرهنگ و زبان ترکی و همچنین هنرهای آرایش، لباس پوشیدن، موسیقی، خواندن، نوشتن، گلدوزی و رقص می پردازند. آنها سپس وارد یک شایسته سالاری شدند، ابتدا به عنوان بانوان منتظر برای کنیز و فرزندان سلطان.

سلطان طبق قوانین اسلامی مجاز به داشتن چهار همسر قانونی بود که عنوان کادین (همسر) را دریافت می کردند. اگر همسری برای او پسری می آورد، سلطان حسکی نامیده می شد. اگر برای او دختری به دنیا آورد، haseki kadın. حاکم حرمسرا سلطان معتبری بود که غالباً دارای املاک بزرگ زمینی به نام خود بود و آنها را از طریق خادمان خواجه سیاه کنترل می کرد. قادر بود مستقیماً به وزیر اعظم دستور بدهد، تأثیر او بر سلطان، بر همسران و کنیزهای او و در امور ایالتی اغلب عمیق بود.

اولین اتاق از 300 اتاق در حرمسرا در زمان سلطنت مورات سوم (r 1574-95) ساخته شد. حرمسراهای سلاطین قبلی در Eski Sarayı (کاخ قدیمی) که اکنون ویران شده است، در نزدیکی Beyazıt Meydanı کنونی قرار داشت.

فراتر از این اتاق، صحن خواجه های سیاه قرار دارد که با کاشی های کوتاهیا نیز تزئین شده است. پشت ستون مرمری سمت چپ، خوابگاه خواجه های سیاه قرار دارد. در اوایل از خواجه‌های سفید استفاده می‌شد، اما خواجه‌های سیاهی که توسط فرماندار عثمانی مصر به عنوان هدیه فرستاده می‌شد، بعداً کنترل را به دست گرفتند. حدود 200 نفر در اینجا زندگی می کردند و از درها و زنان حرمسرا محافظت می کردند.

در انتهای بارگاه، دروازه اصلی به حرمسرا، و همچنین یک اتاق نگهبانی با دو آینه غول پیکر طلاکاری شده است. از اینجا راهروی صیغه ها به سمت چپ به بارگاه صیغه ها و همسران سلطان منتهی می شود. اطراف آن با حمام، آبنما، خشکشویی، خوابگاه و آپارتمان های خصوصی احاطه شده است.

در سرتاسر راهروی صیغه‌ها از بارگاه ، اتاقی قرار دارد که با دودکش کاشی‌کاری‌شده تزئین شده است و پس از آن آپارتمان‌های ولیده سلطان، مرکز قدرت در حرمسرا قرار دارد. از این اتاق‌های پرآذین، سلطان معتبر بر «خانواده» بزرگ او نظارت و کنترل می‌کرد. یکی از نکات قابل توجه سالن ولیده سلطان با نقاشی های دیواری زیبای قرن نوزدهمی با مناظر بوکولیکی از استانبول و یک حمام زیبای دوتایی متعلق به 1585 است. نرده های برنزی طلاکاری شده بعدها اضافه شد.

پس از بارگاهعه ولید سلطان، یک اتاق پذیرایی باشکوه با یک شومینه بزرگ است که به هشتی منتهی می‌شود که با کاشی‌های کوتاهیا و ایزنیک متعلق به قرن هفدهم پوشیده شده است. اینجا جایی است که شاهزادگان، سلطان معتبر و کنیزهای ارشد قبل از ورود به تالار زیبای امپراتوری منتظر حضور سلطان بودند. این سالن که در زمان سلطنت مورات سوم ساخته شد، به دستور عثمان سوم (57-1754) به سبک باروک بازسازی شد.

بارگاه سوم

 قلمرو خصوصی سلطان، توسط خواجه‌های سفید پوست نگهبانی می‌شد. داخل اتاق در قرن شانزدهم ساخته شد اما در قرن هجدهم بازسازی شد. مقامات مهم و سفرای خارجی برای انجام امور عالی کشور به این کیوسک کوچک آورده می شدند. سلطان که بر دیوان بزرگی نشسته بود، پیشکشی و هدایای سفیران را هنگام عبور از درگاه سمت چپ بررسی می کرد. درست در پشت اتاق، کتابخانه زیبای احمد سوم قرار دارد که در سال 1719 ساخته شده است.

در لبه شرقی بارگاه سوم، خوابگاه نیروی اعزامی قرار دارد که در زمان تحقیق برای مرمت بسته شد. پس از بازگشایی، مجموعه غنی کاخ از لباس‌های امپراتوری، کفتان‌ها و لباس‌هایی که با نخ‌های نقره و طلا کار شده‌اند را در خود جای می‌دهد. در طرف دیگر بارگاه سوم، اتاق های نگهبانی مقدس قرار دارند. این اتاق‌ها که با کاشی‌های ازنیک تزئین شده‌اند، بسیاری از آثار پیامبر را در خود جای داده‌اند. زمانی که سلاطین در اینجا زندگی می کردند، اتاق ها فقط یک بار در سال باز می شد تا خانواده شاهنشاهی در روز پانزدهم ماه مبارک رمضان به یاد پیامبر اکرم (ص) ادای احترام کنند. در کنار اتاق های مقدس نگهبانی، خوابگاه اتاق خصوصی قرار دارد که نمایشگاهی از پرتره های 36 سلطان را در خود جای داده است. نکته برجسته، نقاشی فوق العاده از مراسم تاج و تخت سلطان سلیم سوم (1789) اثر کنستانتین کاپیدگلی است.

خزانه داری امپراتوری

خزانه داری توپکاپی که در لبه شرقی بارگاه سوم قرار دارد، دارای مجموعه ای باورنکردنی از اشیاء ساخته شده یا تزئین شده با طلا، نقره، یاقوت، زمرد، یشم، مروارید و الماس است. این ساختمان در زمان سلطنت محمد فاتح در سال 1460 ساخته شد و در ابتدا به عنوان اتاق پذیرایی مورد استفاده قرار گرفت. در بازدید خود، مراقب شمشیر سلیمان باشکوه با جواهر و تخت خارق‌العاده احمد اول (معروف به تخت Arife) باشید که با مروارید مزین شده است و توسط Sedefhar Mehmet Ağa، معمار طراحی شده است. همچنین الماس Kasıkçı (قاشق ساز)، یک صخره اشکی شکل 86 قیراطی است که با ده ها سنگ کوچکتر احاطه شده است و اولین بار توسط محمت چهارم در زمان به تخت نشستن او در سال 1648 پوشیده شد.

بارگاه چهارم

غرفه های تفریحی بارگاه چهارم کاخ را اشغال کرده اند. اینها شامل کیوسک Mecidiye است که توسط عبدالمجید (r 1839–1861) طبق مدلهای اروپایی قرن نوزدهم ساخته شد. در زیر آن، رستوران Konyalı قرار دارد که مناظر فوق‌العاده‌ای را از تراس خود ارائه می‌دهد. چند قدم بالاتر از کیوسک Mecidiye، غرفه سر پزشک قرار دارد. جالب اینجاست که سرپزشک همیشه یکی از رعایای یهودی سلطان بود. در این تراس، کیوسک مصطفی پاشا را نیز خواهید دید که گاهی به آن مبل کوشک نیز می گویند. در زمان سلطنت احمد سوم، باغ لاله بیرون کیوسک پر از جدیدترین گونه های گل بود.

بالای پله‌ها در انتهای باغ لاله، تراس مرمر، سکویی با یک استخر تزئینی، سه آلاچیق و ساختمان عجیب و غریب İftariye Kameriyesi، یک سازه کوچک که توسط ابراهیم اول در سال 1640 به عنوان مکانی زیبا برای افطار ماه رمضان مورات چهارم پس از بازپس گیری شهر ایروان از ایران، کیوسک ریوان را در سال 1636 ساخت. او در سال 1639 کیوسک بغداد را که یکی از آخرین نمونه‌های معماری کلاسیک کاخ بود، برای بزرگداشت پیروزی خود بر آن شهر ساخت. به کاشی‌های عالی ازنیک، سقف نقاشی شده و منبت کاری مروارید و لاک‌پشت آن توجه کنید. اتاق کوچک ختنه (Sünnet Odası) برای مراسمی استفاده می شد که پسران مسلمان را به مردانگی می پذیرفت. دیوارهای بیرونی اتاق که توسط ابراهیم اول در سال 1640 ساخته شد با صفحات کاشی بسیار زیبایی تزئین شده است.

اطلاعات بازدید از توپکاپی:

محل توپکاپی

مجموعه موزه کاخ توپکاپی واقع در سرایبورنو (نقطه سراگلیو)، که مشرف بر دریای مرمره و تنگه بسفر مستقیم در شبه جزیره تاریخی (منطقه فاتح) استانبول است.

سیستم حمل و نقل 

سیستم حمل و نقل عمومی T1 (تراموا 1) راحت ترین راه برای رسیدن به منطقه سلطان احمد است که تنها 5 دقیقه پیاده از ایستگاه تراموا سلطان احمد و گلهانه تا کاخ توپکاپی فاصله دارد. فاصله ایستگاه تراموا گلهنه تا موزه تنها 600 متر در حالی که از ایستگاه تراموا سلطان احمد 700 متر است که این جهت به دروازه امپراتوری و پس از بارگاه اول کاخ توپکاپی منتهی می شود.

امکانات و خدمات و نکات بازدید

• دسترسی معلولان امکان پذیر است اما ویلچر در دسترس نیست و تپه های پوشیده از سنگفرش ممکن است مشکلاتی را برای مسافران معلول ایجاد کند.
• در محل کاخ هیچ پارکینگی وجود ندارد.
• عکاسی از داخل تالارهای موزه ممنوع است.
• بلیط برای کودکان زیر 6 سال رایگان است.
• ورود برای بازدیدکنندگان معلول و یک همراه که از بستگان درجه یک باشد رایگان است.
• راهنمای صوتی یا راهنمای شخصی برای نشان دادن جزئیات پیچیده از کاخ توصیه می شود.
• صف های بازرسی امنیتی دروازه امپراتوری ممکن است طولانی باشد، می توانید از طریق پارک گلهانه از موزه باستان شناسی وارد اولین بارگاه شوید.