Fener and Balatفنر و بالات استانبول

با وجود مکان‌های بسیار جذاب در استانبول، گردشگران اغلب بدون کاوش در برخی از جاذبه‌های شگفت‌انگیز نفس‌گیر، شهر را ترک می‌کنند. نمونه های عالی از چنین گنجینه های فراموش شده احتمالاً دو تا از خیره کننده ترین محله ها در هر شهر ترکیه هستند. فنر و بالات استانبول. این دو محله در کنار هم در کرانه غربی شاخ طلایی استانبول قرار دارند و زمانی محل زندگی یونانی ها و یهودیان استانبول بوده اند.

امروزه آنها از چنان اهمیت تاریخی و زیبایی شناختی برای شهر برخوردار هستند که توسط یونسکو به عنوان میراث جهانی ثبت شده اند. با این وجود، تعداد کمی از گردشگران می توانند در خیابان های سنگفرش شده فنر و بالات استانبول که مانند تپه های کوچک بالا و پایین می روند، سرگردان شوند. به شما پیشنهاد می کنیم در تور استانبول خود، فضای جذاب ایجاد شده توسط دیوارهای رنگی خانه های سنگی و کلیساهای زیبای محله ها را از دست ندهید.

تاریخچه

تاریخچه این دو محله به شش قرن پیش پس از اشغال استانبول توسط عثمانی ها باز می گردد.

فنر

در دوره بیزانس، یونانیان قرون وسطی این محله را “فاناریون” می نامیدند که به معنای چراغ خیابان، فانوس روشنایی یا یک تیر چراغ با فانوس روشن است. این نام از یک ستون بیزانسی که در بالای آن یک فانوس قرار داشت گرفته شد و به عنوان چراغ عمومی یا مکان یاب/فانوس دریایی استفاده می شد. فنر، نام فعلی محله، از تکرار ترکی “فاناریون” گرفته شده است.

هنگامی که قسطنطنیه در سال 1453 به دست ترکها افتاد، بیشتر جمعیت یونان به منطقه فنر نقل مکان کردند. در قرن هفدهم، این محله مقر کلیسای پاتریارک قسطنطنیه (رهبر معنوی مسیحیان ارتدوکس شرقی) شد که به اختصار فاناری نیز نامیده می شود.

بنابراین عثمانی ها ساکنان یونانی فنر را به نام فاناریوت ها می نامیدند. بین اوایل قرن هفدهم و هجدهم، برخی از فاناریوت ها در مقام های مختلف به سلطان خدمت کردند. ثروتمندان حتی به عنوان فرماندار استان های عثمانی در یونان و ترک اروپایی و هوسپودار (اربابان یا اربابان) در والاچیا و مولداوی صاحب منصب شدند.

با سقوط امپراتوری عثمانی و ظهور جمهوری، مردم یونان از محله بیرون رانده شدند. در نتیجه، فنر تقریباً به ویرانه سقوط کرد، اما زمانی که ترک‌های مناطق روستایی دریای سیاه در اینجا مستقر شدند، نجات یافت و این منطقه را تغییر داد و به حفظ خانه‌های زیبا کمک کرد.

ساختارهای تاریخی به جا مانده از این دوره شامل کلیسای جامع ایلخانی سنت جورج، اوزل فنر روم لیسیسی (قدیمی ترین مدرسه یونانی دست نخورده در استانبول) و کلیسای سنت استفان است.

بالات

بالات از کلمه یونانی Palation (قصر) پس از کاخ همسایه Blachernae گرفته شده است. توسعه خود را پس از سال 1492 آغاز کرد، زمانی که سلطان ناوگان خود را برای نجات یهودیان هدف تفتیش عقاید اسپانیا به اسپانیا فرستاد. این یهودیان به قسطنطنیه، جایی که در ناحیه بالات شکوفا شدند، مورد استقبال قرار گرفتند. این ناحیه همچنین گذرگاهی برای تازه واردان یهودی ایجاد کرد و به بزرگترین محله جامعه یهودیان سفاردی در قسطنطنیه تبدیل شد. یهودیانی که موفق شدند به مناطق دیگری مانند گالاتا نقل مکان کردند.

درست مانند فنر، منطقه بالات پس از سقوط امپراتوری عثمانی خالی از سکنه شد. ایجاد دولت اسرائیل و صنعتی شدن شاخ طلایی نیز نقش مهمی در زوال داشت. برای جلوگیری از خراب شدن کامل محله، بالات نیز توسط مهاجران ترک از منطقه دریای سیاه مجدداً مسکونی شد.

جاذبه های دیدنی فنر و بالات، تاریخ غنی استانبول

مناطق فنر و بالات مطمئناً مناطقی هستند که غنی ترین تاریخ را در استانبول دارند. خانه های درهم و برهم کوچه های سنگفرش که مانند دهکده های کوچک سازماندهی شده اند، این حس را القا می کند که در هزارتویی پر از گنج ها هستید. خانه‌های رنگارنگ عثمانی که برخی از آنها کاملا بازسازی شده‌اند، ساختمان‌های مذهبی، صنعتگران کوچک، بازرگانان، کودکانی که در خیابان بازی می‌کنند و کتانی‌های آویزان شده از پنجره‌ها به این منطقه جذابیت بی‌نظیری بخشیده است که به شما امکان کشف سمت جدیدی از استانبول را می دهد.

اولین منطقه، فنر، که از نظر تاریخی مهم‌ترین محله یونانی شهر بود، نیم ساعت پیاده روی از شاخ طلایی تا Eminönü دارد. پس از تصرف قسطنطنیه توسط عثمانی‌ها، زمانی که سلطان مردم ارتدوکس را تشویق کرد تا در آنجا ساکن شوند، رونق گرفت و به منطقه‌ای مرفه و مرفه تبدیل شد
فنر همچنین دارای چندین مکان عبادت است که برخی از آنها بنیادی هستند، مانند پاتریارک کلیسای قسطنطنیه که کلیسای سنت جورج را در خود جای داده است. این مکان همچنین پس از تسخیر قسطنطنیه تأسیس شد، مکانی اساسی برای بیش از 250 میلیون مسیحی ارتدوکس است که آن را مرجع معنوی خود می دانند، به نوعی معادل واتیکان است. ساختمان دیگری که نباید از دست داد، واقع بر روی تپه ای مشرف به شاخ طلایی و نماد دیگری از منطقه است، دبیرستان ارتدکس یونانی با آجرهای قرمز است.

از قرن هجدهم تا پایان امپراتوری عثمانی، در اواسط دهه 1950 در اثر قتل عام که مردم یونان را از آنجا بیرون راند و آنها را مجبور به ترک استانبول کرد، رو به زوال بود و تقریباً ویران می‌شد. ترک‌های مهاجر روستایی از مناطق دریای سیاه در آنجا ساکن می‌شوند و محله را از نظر فرهنگی و همچنین بصری برای همیشه متحول می‌کنند، زیرا ابزاری برای نگهداری از خانه‌های زیبا ندارند، برخی از آنها در حال فروپاشی هستند و این محله زمانی بورژوازی هنوز هم بسیار محبوب است. 

درست در کنار منطقه فنر، بالات، محله یهودیان سابق استانبول است، که از سال 1492 زمانی که یهودیان تحت آزار و اذیت تحت تفتیش عقاید اسپانیا مورد استقبال سلطان قرار گرفتند و حتی ناوگان خود را برای نجات آنها به اسپانیا فرستاد، توسعه یافت.

این محله از نظر تاریخی محله ای پرطرفدار و محل عبور تازه واردان است. کسانی که موفق شدند، به عنوان مثال به محله های دیگری مانند گالاتا نقل مکان کردند. این بزرگترین ناحیه جامعه یهودیان سفاردی در قسطنطنیه بود و هنوز 3 کنیسه فعال در بالات وجود دارد.

با سقوط امپراتوری عثمانی، آن نیز خالی از سکنه شد و ویران شد. صنعتی شدن شاخ طلایی و ایجاد کشور اسرائیل نیز از رویدادهای مهم این افول بود. جمعیت مانند فنر با مهاجرانی از حومه دریای سیاه جایگزین شد.

این روزها یکی از جذاب ترین محله های استانبول است، از دهه 2000 با طرح یونسکو که اجازه مرمت بیش از صد ساختمان و توسعه سریال های تلویزیونی ترکیه ای را که به منطقه حمله می کنند، برای معماری و جذابیت منحصر به فردش، زندگی جدیدی را تجربه می کند.

یک جامعه جدید “بوبو” شروع به استقرار در آنجا کرده است و تضاد با جمعیت محلی قابل توجه است. همچنین یک بازار بزرگ هر سه شنبه در این منطقه وجود دارد و یک رستوران، آگورا میهانسی، میخانه ای است که می توانید در آن مزه، ماهی و مخصوصاً راکی ​​بنوشید.