استانبول

استانبول بزرگ‌ترین شهر کشور ترکیه و مرکز فرهنگی و اقتصادی آن است. این شهر در کنار تنگه بسفر و دریای مرمره قرار دارد. تنگه بسفر دو قاره آسیا و اروپا را جدا می‌کند و استانبول تنها شهر بزرگ جهان است که در دو قاره قرار دارد. بندر طبیعی شاخ طلایی یا خلیج در این شهر واقع است.این کلان شهر به عنوان شهر فرهنگی اروپا برای سال ۲۰۱۰ انتخاب شده‌است.
استانبول همیشه مرکز زندگی اقتصادی کشور بوده‌است که این به خاطر موقعیت اتصالی بین‌المللی راه‌های مرزی زمینی و دریایی می‌باشد. آن تقریباً ۲۰ درصد از کار صنعتی ترکیه و ۳۸ درصد از فضای کاری صنعتی ترکیه را شامل می‌شود. بعلاوه ۵۵ درصد از تولیدات شهر ترکیه از تجارت و دادوستد و ۴۵ درصد از دادوستد کشور از عمده فروشی و ۲/۲۱ درصد تولیدات ترکیه از فرآورده‌های انبوه ملی بدست می‌آید. ۴۰ درصد از مالیات‌های جمع آوری شده در ترکیه و ۵/۲۷ درصد از محصولات ملی ترکیه‌است. تا سال ۱۹۸۰، تولید ناخالص ملی استانبول بطور میانگین در یک سال ۵ درصد رشد داشته‌است.
امروزه استانبول مرکز صنعتی ترکیه است. بسیاری از نقشه ها و طرح های تولیدی اصلی در شهر متمرکز شده است. استانبول و ایالات اطراف آن کتان، میوه، روغن زیتون، ابریشم و تنباکو تولید می‌کنند. فرآورده‌های غذایی، تولید منسوجات، محصولات روغنی، مواد لاستیکی و فلزی، چرم، مواد شیمیایی، الکترونیکی، شیشه ای، ماشینی، کاغذ و محصولات کاغذی از تولیدات صنعتی مهم شهر می‌باشند.
چشم انداز اصلی دیگر از اقتصاد استانبول گردشگری و جهانگردی است. هزاران هتل و صنعت‌های دیگر مرتبط با جهانگردی در استانبول وجود دارد که به گردشگران و بازدیدکنندگان به طور حرفه‌ای خدمت می‌کنند.

تاریخ استانبول

قدمت اولین ساکنان استانبول به هزاره های دوم قبل از میلاد برمی گردد، آنها در سمت آسیایی شهر ساکن بودند. نام اول آن از پادشاه مگارا بیزاس گرفته شده است که در قرن هفتم قبل از میلاد مستعمره‌های خود را به اینجا برد تا مستعمره‌ای به نام بیزانتیوم، نام یونانی شهری در تنگه بسفر، تأسیس کند. بیزاس پس از مشورت با پیشگویی دلفی که به او گفته بود در مقابل "سرزمین کورها" ساکن شود، این مکان را انتخاب کرد. در واقع، بیزاس معتقد بود که مهاجران قبلی باید برای مشرف به این مکان عالی در ورودی تنگه بسفر، که فقط به دریای سیاه دسترسی داشتند، "کور" بوده اند.

در قرن ششم قبل از میلاد، ایرانیان بر این شهر حکمرانی کردند و پس از آن اسکندر مقدونی پس از قرن چهارم قبل از میلاد، که یک دوره صلح آمیز تا قرن دوم پیش از میلاد بود، آن را تصرف کرد.
در سال 193 پس از میلاد امپراتور روم سپتیموس سوروس این شهر را فتح کرد و تا قرن چهارم پس از میلاد تحت فرمانروایی روم باقی ماند، زمانی که امپراتور کنستانتین کبیر، بیزانس را پایتخت کل امپراتوری روم کرد و نام خود را به آن داد: قسطنطنیه، و امپراتوری روم شرقی بیزانس نامیده شد. امپراتوری پس از قرن پنجم این شهر مانند روم بر روی هفت تپه ساخته شده است.

امپراتوران اولیه بیزانس شهر خود را با گنجینه های جهان باستان پر می کردند، به خصوص در قرن چهارم تا ششم با جمعیتی بیش از نیم میلیون نفر. در سال 532 در زمان سلطنت ژوستینیانوس اول، شورش هایی شهر را ویران کرد. اما بازسازی شد و سازه های برجسته ای مانند ایاصوفیه به عنوان یادگاری از دوران طلایی بیزانس ایستاده است.

تاریخ اخیر استانبول مملو از دسیسه‌ها و محاصره‌ها است، در قرن‌های هفتم و هشتم توسط اعراب و در قرن‌های نهم و دهم توسط بربرها محاصره شد، اما توسط جنگ صلیبی چهارم بین سال‌های 1204-1261 که تمام ثروت را نابود و غارت کردند، بر آن حکومت کردند. پس از این، قسطنطنیه نه ثروت و نه قدرت سابق خود را به دست آورد.
ترک‌های عثمانی به رهبری سلطان محمت دوم قسطنطنیه را در سال 1453 فتح کردند. این شهر به اسلامبول تغییر نام داد و پایتخت امپراتوری عثمانی شد. بین قرن‌های 15 و 16، سلاطین مساجد و ساختمان‌های عمومی بسیاری ساختند که در اواسط دهه 1500 دوباره حدود نیم میلیون نفر جمعیت را از آن خود کردند، استانبول مرکز مهم فرهنگی، سیاسی و تجاری بود. نام «استانبول» از ترکیب «اسلامبول» (شهر اسلام در ترکی) و «ایس تین پولین» (به یونانی به شهر) در طول قرن‌ها گرفته شده است.

حکومت عثمانی تا جنگ جهانی اول ادامه داشت تا اینکه استانبول توسط نیروهای متفقین اشغال شد. پس از سال ها مبارزه به رهبری آتاتورک علیه نیروهای اشغالگر، جمهوری ترکیه در سال 1923 متولد شد و پایتخت به استان آنکارا منتقل شد. اما استانبول به طور چشمگیری به گسترش خود ادامه داده است. امروزه جمعیت آن بیش از 13 میلیون نفر است و همچنان دائماً در حال افزایش است. همچنان مرکز تجاری و فرهنگی ترکیه است.